Dopóki naprawdę się nie zakochasz.

Siedziałam ostatnio z B. sącząc whisky z pepsi, nogi miałyśmy obie oparte o białe krzesło. Obok był kominek, który dodawał uroku całemu wnętrzu, w którym przebywali szczęśliwi, zakochani ludzie. Każdy jeden. Bez wyjątku. Jakaś ona zawieszona na szyi jakiegoś jego, i ten jeden, co ją gładził po plecach, i całują się i tańczą, myślą o seksie po powrocie do domu. Czują się. Czują się dobrze z innymi, ze sobą. Czują się poprzez dotyk, pocałunek, uśmierzenie bólu i ugładzenie zszarganych nerwów. My siedziałyśmy z B. i nie czułyśmy nic poza słodkim smakiem naszych drinków.

B. powiedziała, że to wszystko jest takie ulotne. Spotkasz się z kimś, pójdziesz z kimś do łóżka, napisze smsa albo zadzwoni. Za tydzień już zapomni. I znów. Pierwsze spotkanie, drugie, trzecie, kino, kolacja, seks, telefon albo dwa, znów kino. I nic.

Dopóki naprawdę się nie zakochasz to mam wrażenie, że nie żyjesz. Wiesz o co chodzi.

Nie oddychasz szybciej na dźwięk jego imienia, nie czujesz się poddenerwowana, gdy nie odbiera przez chwilę. Nie wyczekujesz każdej chwili z nim tak bardzo. Nie rozmyślasz nad sylwestrowym wieczorem, nad prezentami, nad strojeniem wspólnie choinki.

A kiedy masz kogoś z kim możesz planować wieczór. Z kim możesz gotować wspólnie albo złościć się, że on nie zrobił zakupów i teraz nie ma nic na kolację i zamawiacie pizze, jest inaczej. Jest lepiej. Przyjemniej. Możecie wspólnie wybrać się na żagle, wspólnie uczyć się nowych rzeczy. Stworzyć razem dobry, partnerski związek, w którym będziecie starać się być najlepsi.

Dopóki naprawdę się nie zakochasz to mam wrażenie, że nie żyjesz. Wiesz o co chodzi.

Nie myślisz o niej podczas kupowania wina czy piwa. Nie czujesz się zazdrosny, kiedy pisze ci, że wychodzi z koleżankami na miasto. Nie myślisz o tym czy masz gorączkę czy boli cię gardło, ale wsiadasz w samochód i jedziesz do niej. Bo z nią jest lepiej. Bo z nią każda rozmowa jest czymś niesamowitym. Poznajesz ją, fragmenty jej ciała. Całujesz miejsce przy obojczyku, wiesz, jak działają na nią pocałunki w okolicy szyi i karku. Możecie wspólnie oglądać mecz, wybrać się na koncert. Zatęsknisz za nią, gdy musi wyjechać na weekend, pochwalisz się przed chłopakami, co zrobiła na kolację albo opowiesz, jaka jest w łóżku.

A kiedy nie kochasz jest inaczej. Pomyślisz o kimś przez chwilę, bardziej z nudy i z przyzwyczajenia, że ciągle musisz o kimś myśleć. Nie z miłości. Tęsknisz do uczucia, co wypełni ci życie. Do takiej miłości, która może być trudna, ale przy tym daje ci kurewsko dużo szczęścia. Że możesz przenosić góry, zbierać pieniądze na wycieczkę czy narzekać, że potrzebujesz chwili dla siebie. Ale koniec końców nie kładziesz się sam do łóżka, albo przynajmniej nie zawsze.

Dopóki się nie zakochasz wszystko jest ulotne.

Puff i już nie ma.