Lubię stare piosenki.

Cykl, który pragnę zapoczątkować będzie przybliżać Wam stare piosenki, artystów czasami już zapomnianych, których warto sobie przypomnieć i posłuchać. To nie jest tak, że słucham tylko muzyki z lat ’70 czy ’80… Ja po prostu żyję muzyką: czytam o artystach, czytam o historii słuchanych przeze mnie piosenek, staram się odkrywać nowe melodie i poświęcać im uwagę.

Lubię stare piosenki – skąd to hasło?

Po 1. w piosence “o mnie się nie martw” występuje zwrot “zawsze lubiłam stare piosenki, a ty wolałeś big beat”, mogłabym też dopisać tam “smutne”, ale jakoś mniej mi się podobało… Chociaż kto wie!

Po 2. od zawsze byłam czytelniczką bloga “dlaczegolubiestarepiosenki” i fanką owego profilu. Nie znając twórcy czytałam i śledziłam na bieżąco wszystko to, co zamieszcza. A było tam mnóstwo muzycznych perełek <3 Obecnie autor, Bartosz, sporo działa w stolicy prowadząc imprezy tematyczne “Stare piosenki” m.in. w barStudio oraz audycję w Radio Kampus “Stare piosenki nocą” – polecam!

To hasło towarzyszyło mi bardzo długo, posługiwałam się nim podczas określania tego, czego aktualnie słucham i dlaczego jest to Zaucha i Krawczyk… No właśnie dlaczego akurat oni?  Bo lubię stare piosenki. Bo tamte teksty i melodie mają w sobie coś takiego, co przenika. Mają coś, co jest wieczne. Mają w sobie historię, opowieść. Mają w sobie tę delikatność, w której zaśpiewanie o kolorze oczu jakiejś dziewczyny było czymś wielkim. Teraz? Teraz śpiewa się o dupach, cyckach, nie o rudym rydzu czy obawie przed stratą bliskiej osoby. Oczywiście nie chcę generalizować, ale sami wiecie…

Do tego jeszcze moja rodzina jest bardzo muzykalna. Nie ma urodzin, imienin bez śpiewu, akordeonu czy gitary Cioci. Babcia nuci całymi dniami, czasami śpiewa zgodnie z tym, co słyszymy w głośnikach, czasem wraca myślami do starych piosenek i to je podśpiewuje. Dziadek już mniej chętnie niż kiedyś sięga po akordeon, ale ciągle zdarza się, że siedzimy wszyscy i śpiewamy. Dana bierze gitarę i gra na niej piosenkę Michała Bajora “Nie chcę więcej”. Moja mama, co prawda, niekoniecznie śpiewa, aleee… ładnie się buja w takt:)

Wiecie jak to mówią? Że muzyka łączy pokolenia? Zgadzam się z tym, ba, jestem na to najlepszym przykładem.

Szanuję artystów, twórców, tekściarzy, muzyków. Nie wyśmiewam ani “hej sokoły” ani “serduszko puka w rytmie cza-cza”. To piękne melodie, które każdy z nas zna. Jasne, możemy ich nie lubić, nie musimy ich słuchać w domowym zaciszu, ważne jest jednak, żeby nie drwić ludzi, którzy lubią taką muzykę.

Muzyka leczy, koi ból, podpowiada, jak poradzić sobie w trudnych chwilach i w tych pięknych. Czasami jeden dźwięk znanej melodii jest nam w stanie przypomnieć o pierwszej miłości, pocałunku. Muzyka dla każdego może być inna, mamy to szczęście, że jest wszędzie, jest ogólnie dostępna, możemy z niej czerpać, ile tylko chcemy. Możemy sami ją tworzyć, jeśli tylko mamy jakieś skrawki talentu.

Muzyka ma dawać szczęście.

---

Tym samym chciałam zaanonsować, że na blogu pojawią się wpisy oznaczone #lubięstarepiosenki i jeśli macie ochotę podzielić się ze mną swoimi ulubionymi nutami oznaczcie tak posty na facebooku czy instagramie. Zawsze możecie też wysłać wiadomośc na e-mail/fanpage czy po prostu wrzucić mi piosenkę na tablicę. Będę wdzięczna, jeśli razem uda nam się odkryć coś ciekawego.

Ps. Tak, tak, jestem szczęśliwą posiadaczką takiego tatuaża, jak na zdjęciu.