Kiedy będziesz szczęśliwa.

Kiedyś zrozumiesz, że nie potrzebujesz do szczęścia tak wiele, jak ci się zdawało jeszcze dwie kawy temu. Że nie koniecznie powinnaś mieć to wszystko, że ludzie żyją bez tego i owego i to wcale nie jest gorsze życie.

Jeśli siedzisz sobie teraz z nogami opartymi o łóżko, przykryte masz stopy kocem i pijesz kawę mimo że jest już 22 to wiesz. Wiesz, że czegoś ci brakuje. Może tęsknisz podświadomie do śmiechu dziecka i bardzo chciałabyś już zostać mamą, może nie masz przy swoim boku faceta, który pomaga ci zadbać o dom i piękne wspomnienia. Może brakuje ci kogoś, kto odszedł i już nie wróci. Może chwili czasu i wytchnienia dla siebie. Może nie masz kiedy położyć się w wannie i bierzesz szybki prysznic. I szybki seks, bo nie masz czasu.

Wiesz co jest najśmieszniejsze? Że w pewnym momencie zauważasz, że ten brak nie jest taki mocno wyczuwalny. Że go przeważnie nie odczuwasz. Że jest ci dobrze. Że w te wieczory słuchać możesz Waglewskiego i Fisza, że kupujesz ramkę ze sceną z Pulp Fiction tylko dla siebie. Dbasz o swój rozwój, o siebie. Nie ze względu na kogoś.

Nie dlatego, że on krzywo spojrzał, że ona ci przygadała, że po dziecku to się roztyłaś. Nie dlatego, że tak wypada. Że kobiecie nie wypada rezygnować ze związku albo z kariery.

Teraz działasz już świadomie. Podejmujesz się zadań, które chcesz wypełnić. Robisz to, na co masz ochotę. Działasz w zgodzie ze sobą. Wiesz, że pod koniec życia to ty masz być zadowolona z tego, jak ono przebiegło. Nie mama, ojciec czy syn. Prawdopodobnie za 20 lat nie będziesz pamiętała 80% znajomych z którymi teraz upijasz się w piątkowe wieczory. Wyjadą albo i nie, nie przestaną melanżować, nie znajdą partnera na stałe. Nie będą się rozwijać. Nie będą się starać. Usilnie będą wypatrywać kogoś, kto rzekomo powinien ułatwić im życie. Bo czynsz na pół, bo jedzenie na dwoje. Bo cośtam. Tacy ludzie, którzy uzależniają swoje działanie od innych, którym wydaje się, że wszystko co spotyka musi być po coś/za coś. Którzy nie podejmują działania, którzy nie są aktywni. Oni tylko czekają. Na kogoś. Na coś. Na zmianę życia, partnera. Wyznają zasadę, że jak coś ma się zepsuć to się zepsuje, zamiast pamiętać, że żeby coś się nie zepsuło trzeba się temu przyglądać, sprawdzać i o to dbać.

Wyrzuca się w razie ostateczności.

I kiedy masz już świadomość tego, że wszystko co robisz, robisz dla siebie i żeby Tobie było dobrze, to jest Ci lżej.

Od nikogo nie będziesz wymagać więcej niż od siebie. I nikt Ci nie da większego szczęścia niż Ty sama sobie. Inni ludzie mogą Ci tylko upiększyć życie, ale Ty musisz je sobie ułożyć i zdecydować na co i na kogo jest w nim miejsce.

I w momencie, w którym będziesz szczęśliwa zdołasz uszczęśliwić innych.

---

Na zdjęciu Ala.